Lo primero: muchas gracias a todas por vuestros comentarios, me encanta leerlos 🙂
Y esa fue la última sonrisa que veréis en este post: Cómo JOROBA tirarte tejiendo algo una buena temporada y que cuando por fin lo terminas y te lo pruebas…. AJJJJ. Pues es lo que me ha pasado con el CPH.
Me queda grande en las mangas y los hombros y pequeña por la parte delantera de la capucha…un desastre. Aún por encima me sobraron 3 ovillos enteritos, las indicaciones estaban mal, así que le hice un chalequito a la nena, para consolarme, aunque tampoco es que me entusiasme…
En fin…
Etiquetado:AJJ, central park hoodie
Aiiiiiiiii, que rabia! Todo, que non sente como queres, que che sobre la, bufff. Oe, e estaba ben o patrón ou é ela así de mal feita?
ains, que pena pero aínda así que la tan preciosa, por certo que acabei xa hai semanas o meu shalom pero pero, moi lindo pero non estoy tan gordecha pero podía ser máis amplo no peito, non sei, tería que facer unha foto, bcs, ah, encantoume a reseña do libro de Vogue knitting, pensareino!
suele pasar. hay veces que se cruza un proyecto y no hay manera de sacarlo adelante…
Ui, esa lá me soa…Non será a Felted Tweed de Rowan? A tiñan en ECI da coruña en media ducia de cores. A verdade é que é moi bonita. Para o próximo asalto, caerá.
E ó patrón tíñalle botado o ollo, pero estasme desanimando.
Síntoo moito. Bicos.
muchas gracias…snif…se que me comprendeis… volvoreta a lá é scottish tweed aran de rowan, case acertas 🙂 e intentao creo que o problema do patron é nas tallas grandes
bicos!!!
Vaya… pues si que es una lastima… Pero bueno, ahora toca olvidarse y poner la vista en el siguiente proyecto!!! 🙂
[…] Lana: Rowan Scottish tweed reciclada de un Central Park Hoodie que quedó fatal. […]