Sin ayuda! Sin patrón! Sin manos! Bueno, eso no :))
Quería una manta para la butaca que me abrigara los pinrelitos y tenía unas sobras de unos cuadraditos que no me llegaban para hacerla entera de cuadrados…
Así que hice el rectángulo central y luego aproveché lo que me sobraba de la trasera para hacer unos rectángulos grandes y poder doblar la manta y atarla…
Al ponerle estas cuatro tiras se puede doblar de esta forma:
Ay, que contenta estoy con mi mantita! Por mi puede retrasarse el calor lo que quiera 🙂
hale, qué chulaaaa 🙂 te ha quedado genial! menudo invento!
Se ve muy abrigadita!!!!!!En Argentina estamos comenzando el otoño y viene requete bien para esta època.Hoy por ejemplo hace un dìa de perros ideal para estrenar una.Te felicito,abrazo Mabel.
Muy lindo!!!
Ideal para abandonarse en ella con un libro o con las agujas y unos ovillos, mmmmmm.
Pero que chulada! Es unha máquina nisto tamén! Viciosa! 😛
Oe, o meu recheo é moito máis finiño que ese que te vexo a ti, canto ten o teu de groso? E o levar tantas costuras no que fago eu aínda se queda máis rechumido, estou pensando se botarlle unha capa máis enteira despois…
graciñas, R! pois ten como 1,5 cm de groso ou así a guata que merquei, no milladoiro, por certo. Queda moi abrigosiña 🙂
Jajaja!!! Pues a mi me encanta!!!!! además, no se supone que el patchwork es sinónimo de creatividad??? :)))